အနာဂတ္သစ္ဆီသို႔….
ဆလိုင္း (ရသစာေပ)| ၂၀၁၉ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈| လူသည္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရေသာသတၱဝါဟု အဆို႐ွိသည္။ ထိုသို႔ဆိုေပေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့အားျဖင့္ လူမ်ိဳးတစ္ခု၏ဘာသာစကား၊ အယူအဆ၊ ခံယူခ်က္မ်ား ကြဲပါးသြားတတ္သည္။ ေ႐ွးေခတ္ဘိုး၊ ဘြား၊ ဘီမ်ား၏ အယူအဆမ်ားက ေ႐ွး႐ိုးစြဲအျဖစ္အျခားေဒသမ်ားတြင္ လႊမ္းမိုးလ်က္႐ွိေနေသးသည္။ ေခတ္အရခ်န္ထားခဲ့ သင့္ေသာအရာမ်ား႐ွိသည္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္မဆြဲသင့္ ေသာ အရာမ်ားလည္း႐ွိေပသည္။ လက္ခံက်င့္သံုးေသာ ဓေလ့မ်ားလည္း က်န္ေနေသးသည္။ ဓေလ့ဆိုသည္မွာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု၏ သမိုင္းျဖစ္သည္။ ယင္းသည္လည္း လက္ခံက်င့္သံုးေသာယဥ္ေက်းမႈအေပၚတြင္ အမွီသဟဲျပဳေနသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ ဓေလ့အေၾကာင္းျပလ်က္ ဝါဒျဖန္႔မႈမ်ား႐ွိေနသည္။ ဓေလ့ မဟုတ္ဘဲ အယူသီးမႈမ်ားျဖစ္သြားတတ္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအလိုက္သင့္တင့္ေလ်ာ္ပတ္ေအာင္ လက္ခံက်င့္သံုးၾကရေပမည္။ To be is to change! ဆိုသည့္အဂၤလိပ္ ဝါက်တစ္ခု႐ွိသည္။ အဓိပၸာယ္က “တည္႐ွိေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာင္းလဲရမည္” ဟုျဖစ္သည္။ ေဒသစြဲ၊ ဘာသာေရးအယူဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးခြဲျခားမႈမ်ားသည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပ်က္ျပယ္သြားေစႏိုင္ သည္။ သ႐ုပ္ပ်က္အယူသီမႈမ်ားသည္ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ား၏ဓေလ့တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသည္။
မိ႐ိုးဖလာအေတြးအေခၚမ်ားကို ယခုခ်ိန္အထိ မပယ္႐ွားႏိုင္ၾကေပ။ ေျပာင္းလဲေနေသာ ေခတ္ေရစီေၾကာင္း ကိုအမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ နိမ့္က်ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အတၱမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္ၾကရမည္။ ခ်င္းလဴမ်ိဳးတိဳ့သည္ Team Work အားနည္းသည္။ ယင္းအက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ မညီၫြတ္ဘဲ ေဘးကေန ေသြးခြဲလြၾကသည္။ စုေပါင္းျခင္းမ႐ွိၾကသည့္အတြက္ တိုးတက္မႈတြင္ ေႏွာင့္ေႏွၾက႔န္႔ၾကာေနတတ္သည္။ အေတြးအေခၚတြင္ တီထြင္ၾကံဆမႈ အားနည္းေနသည္။ ေဝဖန္တာအားေကာင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္တာ အားနည္းသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဂုဏ္ၿပိဳင္ ဓနၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္းျဖင့္ အျခားသူမ်ား၏ ေအာင္ျမင္ႈမကို မုဒိတာမပြားႏိုင္ၾကေပ။ ကိုယ္ႏွင့္အျမင္ မတူသည့္အခါ အားမေပးဘဲ ႐ႈတ္ခ်ၾကေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ား႐ွိသည္။ မိမိေတြ႔ၾကံဳဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခု တည္းျဖင့္သာ အရာအရာတြင္ တစ္ဖက္သတ္ ဆံုးျဖတ္တတ္ၾကသည္။ သံုးသပ္ၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းျဖင့္သြားေနျခင္းတြင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္႐ွိေသာအရာမ်ားကို အတူတကြပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း အားျဖင့္သာ မိမိတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခု၏ၾသဇာအာဏႀကီးမားေန မႈ၊ လႊမ္းမိုးသက္ေရာက္ေနမႈ၊ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးေကာင္းမႈ၊ အေျပာအဆိုေကာင္းမႈမ်ားက စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ဟုမဆိုထိုက္ေပ။ ဆို၍လည္းမရေပ။ အယူသီစြဲလမ္းမႈ ေၾကာင့္လည္း ေခတ္ေရစီေၾကာင္းကိုမလိုက္ခ်င္တာ မ်ိဳး မျပဳမူသင့္ေပ။ လူသားတစ္ဦးစီ၏ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေဆာင္မႈေပးမွသာလ်ွင္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ေခၚဆိုထိုက္ေပသည္။ စည္းကမ္းေကာင္းမြန္ေသာ ေဘာင္အတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးတို႔သည္ အဓိက ေသာ့ခ်က္မ်ားျဖစ္ေပသည္။ ေခတ္၏သေဘာအရ ေ႐ွး႐ိုးစြဲမ်ား၊ မွားယြင္းေသာအယူအဆမ်ားကို ခ်န္လွပ္ ထားခဲ့ၾကရမည္။ သမိုင္းတစ္ခုအရထိန္းသိမ္းသင့္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းျဖစ္ေစ၊ လူမ်ိဳးတစ္စုခ်င္းစီအေနျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏တာဝန္မ်ား ျဖစ္လာေပသည္။
ေပါင္းစည္းလုပ္ကိုင္ျခင္းက ယဥ္ေက်းမႈကိုယ္စီကို မွေဝခံစားတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “တူရင္တြဲလုပ္၊ မတူရင္ခြဲလုပ္” ဆိုထားေသာ္လည္း လူမ်ိဳးတစ္ခုခ်င္းစီ၏ ယဥ္ေက်းမႈကိုေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳတာမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ေပ။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအေနျဖင့္လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ၾကရာတြင္ အေသးအမႊားသည္ပင္ အေျခခံအက်ဆံုးေသာ Foundation ျဖစ္လာေလသည္။ Plan အႀကီးႀကီးျဖင့္ စီမံကိန္းမ်ားကို မက္ေမာဖြယ္ေရးဆြဲၾကသည့္တိုင္ ညီၫြတ္မႈမ႐ွိပါမူ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ထိေရာက္မႈမ႐ွိႏိုင္ေပ။ Development is Nothing ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္လည္း ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ ျပဳျပင္သင့္ေသာ အရာမ်ားကို လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားတြင္ အက်ိဳး႐ွိေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ၾကရမည္။
ေခတ္ႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေသာ အေကာင္းဘက္သို႔ဦးတည္ေသာ စိတ္ထားမ်ိဳး ေမြးျမဴၾကရမည္။ ထားႏိုင္ၾကရမည္။ အစြဲအလမ္းမွေ႐ွး႐ိုးစြဲေသာအယူအဆမ်ားကို တြန္းလွန္ႏိုင္ဖို႔ ခ်န္ထားခဲ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သတၱိ႐ွိၾကရမည္။ လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ၾကရာတြင္လည္း အျခားသူမ်ားအား ေဝဖန္ျပစ္တင္တာမ်ိဳးကို ေ႐ွာင္႐ွားၾကရမည္။ ဥေပကၡာျပဳျခင္း မ်ိဳးမျဖစ္ေစဘဲ သူတစ္ပါးကို ေဖးမကူညီတတ္ေသာ စိတ္ထားမ်ားကို ေမြးျမဴၾကရမည္။ အျခားသူမ်ား၏ေအာင္ျမင္မႈအေပၚတြင္လည္း မုဒိတာပြားႏိုင္ၾကရမည္။ ေနာင္လာေနာက္ သားမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ နမူနာေကာင္းမ်ားကို အေမြအျဖစ္ လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစာၾကရမည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ ဓေလ့မ်ား႐ွင္သန္ဆဲလူမ်ိဳးတစ္ခုအေနျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈကိုထိန္းသိမ္းသင့္ပါသည္။ ေခတ္ႏွင့္မအပ္စပ္ေသာ အစြဲမ်ားကိုမူ ပယ္ဖ်က္ၾကရမည္။ သမိုင္းတစ္ခုတြင္ လူမ်ိဳးတစ္ခု၏႐ွင္သန္မႈသည္ အဓိပၸာယ္႐ွိေသာ ေနထိုင္ မႈမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္။ ကမၻာႀကီး၏ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို လူမ်ိဳးတစ္ခုခ်င္း စီ၏ ယဥ္ေက်းမႈ ေလးစားျခင္းျဖင့္ ရ႐ွိႏိုင္ပါသည္။ တစ္ဖက္သတ္ အယူဝါဒမ်ားျဖင့္ ဓေလ့မ်ားကို ဝါးမ်ိဳသြားတာ မ်ိဳးကို ေ႐ွာၾကၾကရမည္။ လက္႐ွိျဖစ္တည္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေခတ္၏သေဘာျဖစ္သည္။ စိတ္မေနာျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားႏိုင္ၾကရမည္။ ေျပာင္းလဲႏိုၾကရမည္။ ခ်င္းလူမ်ိဳးတို႔ သည္လည္း ေခတ္သေဘာအရ ခ်န္ထားသင့္ေသာအရာမ်ားကို ခ်န္ထားခဲ့ၾကရမည္။ ထိန္းသိမ္းသင့္ေသာအရာမ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္းကာ အနာဂတ္ဆီသို႔ ယူေဆာင္သြား ႏိုင္ၾကရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါင္းဆံုဆည္းႏိုင္ေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္ အနာဂတ္ကမၻာ ဖန္တီးၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရသည္။